..

439
1-Ey  Efendi /Ey Nebî /Ey kâmil insan!

2-[Şuna] şâhittir ki bu hikmetli Kur’an

3-Sen, kesinlikle [elçilik vazîfesiyle] gönderilenlerdensin

4-[Rabbinin] dosdoğru yolu üzerinde/Kur’ân’ın peşindesin

5-[Hikmetin kaynağı olan o Kur’an],

    İndirilmiştir, sonsuz kudret ve merhamet sâhibi tarafından.

6-Ki gâfil olan bir toplumu, (onunla) caydırasın diye [küfürden]

    Ki ataları /peşlerine takıldıkları da, caydırıldıydı [ya hani önceden]

7-Onların ekserîsi hakkında şu söz, cidden oldu gerçek:

    “[Ne kadar inzâr edersen et], bunlar îmân etmeyecek.”

8- Hâliyle  geçirdik biz de boyunlarına demir halkalar;

    O bukağılar, tâ çenelerine kadar dayanırlar.

    (Bu yüzden), başlarını bir türlü eğememekte/Allâh’a kul olamamaktalar.

9-Önlerinden ve arkalarından da birer set çektik

    Böylece, (kalp) gözlerini , (sanki) perdeledik

    Artık görememekteler; [görüşlerini engelledik].

10-Kendilerini caydırsan da caydırmasan da, (onlar açısından) fark etmez

      [Îlâhî kelâmı göz ardı ettikleri müddetçe], hiçbirisi îmâna gelmez.

11-[Allâh’a] adayabilirsen adarsın sen ancak, sâdece şunları

      Bu Zikr’e /yani Kurân’a, [cân-ı gönülden] tâbî olanları

      Ve kendisini görmedikleri halde, Rahmân’a derin saygı duyanları

      Bağışlanma ve değerli bir ödülle, [doğru yola] sevk et sen onları.

12-Kesinlikle biziz biz

      Ölüleri biz diriltiriz

      Önden yolladıkları ve geriye bıraktıkları eserlerini kaydederiz.

      [Zâten] biz, her şeyi, İmâm-ı mübîn’de /Kaynak Kitap’ta zapt ederiz.


440
13-Onlara, mâlum şehir (Antakya) halkını(n hikâyesini) misal ver

      Hani göndermiştik ya oranın halkına da peygamberler

14-Evet, vaktiyle biz onlara iki elçiyi birden gönderdik

      Onlar o ikisini de yalanlayınca, elçileri bir üçüncüsüyle destekledik

      Elçiler oranın halkına dediler ki: “Bakın biz,

      Size Allah tarafından gönderilen elçileriz.”

15-Söylendiler: [Hayır]! Siz sâdece bizim gibi bir beşer türüne mensupsunuz

      Rahmân size hiçbir şey indirmediği halde, siz [bizlere] yalan söylüyorsunuz

16-Rabbimiz bilir ki,  şüphesiz biz size gönderildik elbet

17-Üzerimize düşen vazîfe, sâdece tebliğ  etmekten ibâret

18-Söylendiler: “Siz, kesinkes bize uğursuzluk getirdiniz;

      Şâyet bu iddianıza ânında bir son vermezseniz,

      Hiç çâresiz  sizi recmederiz /öldüresiye taşa tutarız

      Ayrıca sizi, keyfimizce elem verici bir cezâya çarptırırız.”

19-Dediler: “Kendinizden kaynaklanmakta sizin uğursuzluğunuz;

      (Ne yâni), size öğüt veriliyor diye mi [mutsuzsunuz]?

      Yoo! Siz (gerçekten de) çizmeyi aşan bir topluluksunuz.”

20-O  şehrin en ucundan mert bir erkek koşarak geldi

      Ve: “Ey kavmim! Bu elçilere [mutlaka] uyunuz” dedi

21-“Uyunuz bunlara ki, sizden (dünyevî) bir karşılık beklemiyorlar;

       Hem (zâten kendileri de) dosdoğru yolu izliyorlar.”

22-“Üstelik ben, niye kulluk etmeyeyim ki, beni [hücrelere] bölen [Rahmân’]a;

      (Zâten) eninde sonunda, hepiniz döndürülecek değil misiniz Ona?”

23-O Rahmân’ın yanı sıra edinir miyim ben hiç, başka ilâhlar?

       [Rahman dururken, sahte ve güçsüz tanrılara ne gerek var]?”

       Hem Rahman bana bir zarar vermek istese, onlar bana, ne şefaat edebilirler;

       Ne de beni, [kâfirlerin cayır cayır yanacağı o cehennemden] kurtarabilirler.”

24-“İşte o zaman da ben,

       Olurum elbette âşikâr  bir sapıklığa düşen.”

25-“Ben kesinlikle îmân ettim, [sizin şirk koştuğunuz O] Rabbinize

        (Gelin) dinleyin beni! [Tâbî olun size gönderilen bu elçilerinize]

26-[Bu adamcağız hemşerileri tarafından hunharca katledildi]

      [Rabbi tarafından] kendisine: “Haydi gir cennete” denildi

      [Cennete girer girmez kendi kendine şöyle  söylendi]:

27-“Ah!  Keşke bilseydi halkım, Rabbimin beni bağışladığını

       Bilselerdi keşke, beni saygın kimselerin arasına kattığını.”

441

28-Arkasından, halkının üzerine semâdan bir ordu indirmedik

      Zâten indirecek de değildik

      [Zîrâ, onları hemen helâk etmek istemedik]

29-(İsteseydik), sâdece bir sesleniş (işlerini bitirmeye) yeterdi

      Yediden yetmişe hepsi o  anda küle döner /savrulur  giderdi

30-Yazıklar olsun şu kullara

     Gark olsunlar pişmanlıklara

     O kullar ki, ille ve ille

     Alay ederlerdi kendilerine gelen her elçi ile.

31-Kendilerinden önce nice kentleri yok ettiğimizi görmüyorlar mı?

      Hiçbirinin kendilerine dönüp gelemeyeceklerini [bilmiyorlar mı]?

32-Yarın hep birlikte huzurumuza çıkarılacaklarını (düşünmüyorlar mı)?

33-Bir âyettir onlar için, arzın [önce] ölmesi

      [Sonra] bize âittir o toprağın diriltilmesi

      Ve beslendikleri ürünlerin, o yerden bitirilmesi.

34-Oradaki hurmalıklardan ve bağlardan oluşan bahçeleri biz yaptık

      Oradaki gözelerden [kaynayan hâlis suları] biz akıttık.

35-Yesinler diye o toprağın ürünlerinden

      Bir de o ürünlerden, kendi elleriyle îmâl ettiklerinden

      Şükretmemeleri için, var mı hâlâ bir neden?

36-Şânı ne yücedir eşeyli yaratanın; yeryüzünde yetişen şu bitkileri

      Yanı sıra, bizzat kendilerini ve henüz bilmedikleri diğer tüm çiftleri.

37-Gece de onlar için bir âyettir

      (Bizim sınırsız kudretimize bir işârettir)

      Gündüzün aydınlığını, soyup çıkarırız biz o geceden

      [O zaman] kendileri, karanlığa gömülüverirler ânîden.

38-Güneş de bir âyettir /o da öyledir

     O, kendi yörüngesinde akıp gitmektedir

     Güneşin bu seyri, En Yüce’nin ve her şeyi bilenin bir takdîridir

     (Yânî sınırlarını, ölçülerini, kanunlarını, Onun belirlemesidir)

39-Ay da öyledir

     [O da insanlar için bir âyet /bir işâret /bir mûcizedir]

      Biz ona menziller tayin ettik; [ay, sürekli o konakları dolaşır durur]

      Sonunda o, eski ve eğri hurma salkımı gibi kavisli bir hâle iâde olur.

40-Ne güneş, aya kavuşup çarpabilir

      Ne de gece, gündüzü geçip onu örtebilir

      Her biri, [ayrı] bir yörüngede/rotada hareket etmektedir.

442

41-Yine âyettir onlar için, (insan) nesillerini dolu gemi[ler]de taşımamız

42- Kezâ, (havada ve suda), binebilecekleri benzeşik taşıtlar yaratmamız

43-Şâyet dilersek biz,

      Onları (sulara batırıp) boğabiliriz

      İşte o zaman, hiç kimse imdatçıları olamaz

      Hiçbiri, (oracıkta boğulmaktan) kurtarılamaz.

44-Ancak şu şık başka; onlara merhamet etmişsek,

      Kendilerini bir süre daha yaşatmak istemişsek.

     

45-Yüz çevirdiler; kendilerine: “Önünüzdekilerden ve arkanızdakilerden sakının” denildiğinde,

      “Sakının ki, (ilâhî) merhamete nâil olabilesiniz” diye bildirildiğinde;

46-Ayrıca, Rablerinin âyetlerinden herhangi bir âyet kendilerine geldiğinde.

47-“Allâh’ın size verdiği rızıktan (yoksullara da) sarf edin” dendiğinde kendilerine,

      Dediler ki: “Allâh’ın, dilediği takdirde pekâlâ doyuracağı kimse[ler]den bize ne?

      “[Ey yoksul müdâfiî Müslümanlar]! Tabiatıyla siz,

      [Bu tavrınızla], tam bir şaşkınlık içinde değilsiniz de nesiniz?”

48-[Yine] dediler ki: “Siz sâdık kimselerseniz sözünüze,

      O (dirilme ve yargılanma) vadi ne zamandır, hadi söylesenize bize?”

49-[Anlaşılan o ki ] onlar, kendilerini ansızın enseleyecek bir sesten başka bir şey beklemiyorlar

      [Neyden yaratıldıklarına bakmaksızın, yüce yaratıcılarına karşı], esaslı bir hasım kesiliyorlar.

50-[Son Saat] o kadar ânî gerçekleşecek ki, [panikleyecekler]

      (İşte o an), ne vasiyet edebilecekler

      Ne de âilelerine geri dönebilecekler

51-Derken sûr’a üflenecek; [yeniden dirilecekler]

      İşte o anda, kabirlerinden çıkıp Rablerine seğirtecekler

52-Ve: “Eyvâh! Bizi yattığımız yerden kim kaldırdı” diyecekler

       (Bu sorunun cevâbını yine kendileri verecekler):

       “Rahmân’ın bize vaat ettiği demek ki buymuş,

        Demek ki, peygamberlerin her söylediği doğruymuş.”

53-İşte bunların olup bitmesi, bir tek sese bakar

      [Ölüler merkadlerinden derhal ayağa kalkar]

      Hepsi, toplu vaziyette hızla huzurumuza çıkar.

             

  54-İşte o gün hiç kimseye zerre kadar dahî haksızlık yapılmaz

       Hiç birisi, yaptıklarının hâricinde bir suçla cezâlandırılmaz.

443

55-0 gün cennet halkı, zevk ve sefâ ile meşgul olacaklar

56-Eşleriyle birlikte gölgeliklerde süslü sedirlere uzanacaklar

57-Cennette nice zevkler /taze yemişler tadacaklar

      Üstelik, canlarının çektiği her şeye kavuşacaklar

58-Rahmeti sonsuz Rabbin, “mutlu yaşayın” hitâbına muhâtab olacaklar

59-[Rab buyuracak]: Ey mücrimler /ey bize tutanlar kafa (77)

      Bugün, geçin bakalım (şöyle müminlerden) ayrı bir tarafa

60-“Ey Âdemoğulları! Ben [zamanında] sizinle sözleşmemiş miydim?

      Şeytana kulluk etmeyin; çünkü o sizin apaçık düşmanınızdır (dememiş miydim)?

61-(Size: “Sâdece) bana kulluk edin” diye (emretmemiş miydim)?

       “Dosdoğru yol bu yoldur işte” diye yol göstermemiş miydim?

62-(Gördünüz) işte, düşmanınız olan şeytan,

      Saptırdı sizden birçok nesli [dosdoğru yoldan]

      (O zaman) neredeydi aklınız /gitmiş miydi baştan?

63-Size vaat edilen cehennem, işte budur

      (Bu azap, akıl etmemenizin bir sonucudur).

64-Küfretmenizin neticesi olarak,

      Bugün ateşe destek verin; (çıra gibi ateşi tutuşturarak).

65-O gün, mühür basarız mücrimlerin /suçluların ağızlarına

      Bizimle elleri konuşur, ayakları da tanıklık eder kazandıklarına

66-Biz (insanların iyi ile kötüyü ayıramamalarını) isteseydik,

      (Gerçeği) görme melekelerini tümüyle yok ederdik.

      0 vakit, (doğru) yoldan (çıkmak için) yarış ederlerdi

      [Pekî] bu vaziyetteyken, (gerçeği) nasıl göreceklerdi?

67-Evet; eğer (irâdelerini ellerinden almak) isteseydik,

      Onları, bulundukları yere çivilerdik

      Güçleri, onları ne ileri götürebilirdi

      Ne de geri döndürebilirdi.

68-Kimin ömrünü uzatırsak /artırırsak yaşını

      Yeteneklerini kısar /tersine çeviririz yaratılışını

      Hâlâ mı akılları ermiyor /düşünmüyorlar mı sonunu başını?

69-Biz şiir öğretmedik On’a

      Doğrusu ihtiyâcı yok buna

      O’[na vahyedilen] ancak bir Zikir /bir îkaz [Kitâbı]dır

      Açık ve açıklayıcı bir Kur’an’dır [ki, Yüce Rabbin hitâbıdır].

     
NOT: ŞİİR, ASLINDA EN ÇOK O’NA YAKIŞIR.  Ama, O’na her şey FURKAN’la fark ettirildiğinden, başka ŞİİRE/ŞUURA ihtiyacı yoktur. O, HİKMET ehlidir. “Şiir, hikmetlerle doludur” kelâmının sahibidir.

70-Ki hayattaki kişi, [küfürden arındırılıp, îmâna] o Zikir’le  adak edilsin

     Kâfirler hakkındaki şu “îmân etmezler” tespiti de, Kur’an’la gerçekleşsin

NOT: Kıstas şu: ŞÜKÜR ve KÜFÜR, Ona buna bağlanış veya ondan bundan ayrılış değil; Kur’an’a bağlanış veyâ Kur’an’dan ayrılış…

444

71-Evcil hayvanları onlar için yarattığımızı sanki görmüyorlar?

     Bizim eserimiz olan o davarlara [sâyemizde] sâhip bulunuyorlar.

72-Onları, biz boyun eğdiriyoruz kendilerine

      Bu sâyede biniyorlar kimilerine

      Kimisinin de (etlerinden) yiyorlar

73-Daha başka şekillerde de yararlanıyorlar

      Meselâ (sütlerini sağarak) içecek elde ediyorlar

      Hâlâ mı şükretmiyor /hâlâ mı itaat etmiyorlar?

74-(Şükretmek bir kenara), Allâh’ın dışında da ilâhlar ediniyorlar

      Onların, kendilerine yardım/şefaat edeceklerinden ümitleniyorlar

75-Yok hâlbuki (o sözde ilâhların) bunlara yardım edebilecek güçleri

      Aksine, kendileri (o sahte ilâhların) hazır kıta /emre âmâde askerleri

76-Sözleri seni üzmesin /takma kafana [hakkında] söylediklerini

      İyi biliriz biz, hem [kalplerinde] gizlediklerini, hem de [dilleriyle] îlân ettiklerini

77-[Nankör] insan, Kendisini bir spermden yaratığımızı sanki bilmiyor?

      [Buna rağmen bize karşı] esaslı bir hasım kesiliyor]

78-Kendi yaratılışını unutuyor da, (aklı sıra) bize misâl veriyor

      Kalkmış: “Şu çürüyüp dağılmış kemikleri kim diriltebilir ki” diyor

 79-Söyle ona. “Onu ilkin kim yarattıysa, işte  O diriltir

      Zîrâ Allah, yaratmanın her türlüsünü ziyâdesiyle bilir.

80-O öyle bir yaratıcıdır ki, [cihanda yoktur eşi]

     Çekişen yeşilden /oksijenden, var eden odur ateşi

     [Ateş yakmaya yeltendiğinde içinizden herhangi bir kişi]

     Yalnız onunla /yani o oksijenle tutuşturabilirsiniz o ateşi

81- Gökleri ve yeri yaratan [O Yüce Varlık]

      Kendileri gibisini yaratırken, çeker mi darlık?

      Bilâkis [bu iş, Ona göre çok daha kolaydır]

      O, her şeyi bilen mükemmel bir yaratıcıdır.

82-Bir şeyi (yaratmak) istediğinde, ona sâdece OL der

     Onun “ol” dediği her şey, derhal oluş sürecine girer

83-SÜBHAN’dır /mükemmeliyetle donanımlı, noksanlardan arıdır

     Her şeyin mülkiyeti kendi tasarrufunda /bizzat elinin altındadır

     Nihâyet /eninde sonunda hepiniz,

     Sâdece O Sübhân’a döndürüleceksiniz.


Düzenleyen: Abdurrahman Durdu